Ik voel mij ellendig vandaag. Heb ik zin om te schrijven en te delen nu? Nee totaal niet. Hoofdpijn, krampen, mijn lichaam onder spanning. Ik probeer te voelen waar het vandaan komt, maar een echt antwoord komt er nog niet. Mijn systeem wil er tegen strijden, maar dat maakt het alleen maar erger. Dus probeer ik lief voor mijzelf te zijn en het te omarmen. Gewoon de dingen te doen die ik vandaag voor mijzelf had gepland, gewoon aan het werk, maar dan vanuit bed. Ik probeer het te accepteren, maar in zulke gevallen komt dan de angst voor afkeuring weer omhoog.
Het is een mooi leerproces voor mij, want waar ik op vele gebieden de strijd kan laten varen en in liefde kan blijven. Daar kan ik op dit gebied voor mijzelf het nog niet echt accepteren. Prestatiedrang en niemand teleur willen stellen. Maar zie ik mijzelf wel echt op zulke momenten? Ik denk het niet.
In mijn eigen reis vind ik het ook belangrijk om dit te delen, omdat het erbij hoort. Voor nu laat ik het hier even bij, omdat ik verder ook nog geen antwoorden heb. Uiteindelijk ben ik diegene die hier de beslissingen in maakt en is het aan mij om hiermee wat te doen, of niet. De zon kan niet altijd schijnen, maar je hebt wel invloed op wat je in de regen doet.
