Festival Boy Brian. Dat is niet meer wie ik nu ben. Wel nog steeds opzoek naar Vrijheid, maar nu op een andere manier. Van binnen en niet van buiten. Waar ik eerst afkeer had tegen wie ik was, begin ik Festival Boy Brian beetje bij beetje meer te waarderen en lief te hebben. Want ondanks dat de laatste twee á drie jaar van mijn festivalgebruik puur vluchten was, daar waren de jaren daarvoor (hoogstwaarschijnlijk vluchten zonder dat ik het door had) wel gigantisch lachen. De feesten, de festivals indoor en outdoor, de afters. Ze hebben mij zoveel gebracht en het was nodig zie ik steeds meer in. Nodig om te komen waar ik nu ben. Ook dit mag gezien worden. Het is immers een groot deel van mijn leven geweest tot een jaar geleden. En nee ik zou nooit meer terugwillen naar toen, maar damn wat heb ik gelachen 😂
Dankbaar voor iedereen die deel heeft uitgemaakt hiervan van mijn 18e tot mijn 28ste. Ook wel de “Mijn leven is één groot Festival” genoemd. En nu is het nog steeds een festival, maar dan met een andere insteek. Een insteek om van de wereld een prachtige plek vol liefde, verbinding en harmonie te maken. Een wereld vol vreugde waar elke dag een feestje is!
The years went by
And we lost sight
Of the guys back then
We used to rule the night
And still I never will forget
Or will regret
Those times that we had
We were the kings of night
As we stood side by side
We used to rock the place until the early light
I remember how we sang along
To every song
Those times, they are gone
But still, I feel
I miss those days
We spent together
Yeah-yeah-yeah
Sometimes I wish I could turn back time
And be there once again
And in my head I see the pictures
Of how we used to be
So one thing will remain
‘Cause I still love the memories of those days