Wat kan er veel veranderen in een korte tijd. En wat kan er onwijs veel gebeuren in een korte tijd. Een kleine twee jaar geleden kwam ik net terug van mijn eerste transformatie retraite. Een wereld ging voor mij open. Dit was mijn thuis. Dit is wat ik al die tijd heb gemist. Waar ik zo naar verlangd had al die tijd. Niet wetende wat er de komende twee jaar zou gaan gebeuren, maar één ding wist ik zeker. Dit is mij pad. En dit pad mag ik gaan bewandelen.
Ik had ook geen andere keuze. Dit was het anders had ik waarschijnlijk te veel afslagen gemist en was het klaar geweest. Een grote kans dat ik dan mijzelf nog veel dieper was verloren in festivals, drugs en drank. Wie weet hoe dat was geëindigd. Dat gevoel heb ik wel vaker gehad het laatste jaar. Dat die betreffende transformatie retraite in begin februari 2020 mijn laatste kans was op ontwaken en vernieuwing.
Het was het begin van een prachtige transformatieve reis. Het begin van nu en deze keer echt mijn eigen pijnstukken aankijken. Niet meer eromheen lullen, maar het gewoon gaan doen. Intense periodes heb ik daarin mogen meemaken. Periodes van diepe transformatie en heling. Waarin ik de nodige pijn heb mogen ervaren.
Waarin ik de nodige lessen heb mogen leren. Waarin ik keuzes mocht maken die echt niet altijd makkelijk waren. Waar ik zo nu en dan flink tegen mijn eigen ego aanliep. Ik besloot voor het eerst in mijn leven volledig voor mijzelf te gaan kiezen. En daar kwam ik ook mijn schaduwkanten in tegen. Begrijpelijk, maar niet altijd makkelijk. Diepe angsten in afwijzing kwamen telkens weer omhoog. Steeds een diepere laag. In om niet afgewezen te kunnen worden had ik ook zo mijn nodige beschermingsmechanismen als een muur om mij heen gebouwd. Liegen en manipulatie. Vaak ook op een onbewust niveau dat ik het zelf geeneens door had. Daarmee geconfronteerd te worden deed pijn.
Alleen door dit proces aan te gaan durf ik te zeggen dat ik steeds authentieker word. Ik wil niet meer iemand anders zijn. Ik heb behoefte aan mijn eigen ZIJN. Om gewoon mijzelf te zijn. Om de liefdevolle rebel in mij eindelijk te gaan omarmen. Te omarmen dat ik mij vaak anders voel dan anderen, ook in gezelschap van gelijkgestemden. Het wordt steeds meer oké. Ik leer mijn eigen systeem tot op de dag van vandaag elke dag nog beter kennen. Zelfrealisatie is geen doel meer geworden in het leven, het is een manier van leven. Net zoals liefde en ZIJN dat zijn geworden.
Mijn innerlijke huis is aan het afbreken
Op dit moment zit ik misschien wel in de mooiste, maar ook pijnlijkste transformatie van mijn leven. Van alles komt goed naar alles is al goed. Alle controle loslaten. Door alle bullshit heen. Die pure zuivere bloem vanbinnen zijn. Van altijd alles willen weten naar het niet-weten. Thuiskomen In het NU. Mijn innerlijke huis is aan het breken. Ik voel het al een tijdje. Dit is ook de eerste keer dat ik er zo open over schrijf. En ik maar denken dat ik alleen een verhaaltje over het Thuiskomen One-Day-Retreat van gisteren wilde schrijven. Mijn verhalen, woorden en teksten gaan altijd ergens anders heen en het verbaast mij altijd weer wat eruit komt. Het is niet belangrijk dat het ergens anders heen gaat en tegelijkertijd is het superbelangrijk. Omdat er zoveel van mij in deze dag zit gestopt. Daarom staat Thuiskomen zo dichtbij. Dat het tegelijkertijd heel kwetsbaar is om het out in the open te brengen.
Alles wat ik de afgelopen twee jaar ben tegengekomen heb ik samen met Esther haar reis teruggebracht naar waar het allemaal omdraait. Thuiskomen. Thuiskomen in jezelf. Thuiskomen in het NU. Thuiskomen in ZIJN. En dat ik dit gisteren met negen prachtige mensen heb mogen delen en ook nog eens samen met mijn lieve vriendin heb mogen faciliteren is echt zo een cadeau.
Ik voel mij zo onwijs en fucking dankbaar. Ik had dat twee jaar geleden nooit kunnen bedenken. Ik had daar hooguit van kunnen dromen. En dit is wat ik jou ook gun. Waar mijn hart warm van wordt. En die energie. Die energie… Die energie stop ik met ziel en passie in alles wat ik doe.
Dus geen kom je ook? Wil je erbij zijn? Sluit je aan de volgende keer? Er zijn nog zoveel plaatsen vrij. Nee gewoon even niet. Het is goed zo. De mensen die aan willen sluiten die weten het wel te vinden. Mijn energie is open. Klaar om te ontvangen en klaar om te geven. Ik ben klaar voor de wereld en volgens mij is de wereld klaar voor wat ik mag gaan geven.
Hier ben ik dan <3