Trainen blijf ik als een belangrijk onderdeel van mijn leven zien. Fysieke training was één van de eerste onderdelen waar ik mij op begon te focussen. Daarna volgde de mentale training. Vervolgens kwamen daar de emotionele en de spirituele training bij. Voor mij kan het één niet zonder het ander. Het is allemaal onderdeel van je gehele systeem, het is een wisselwerking. In mijn ervaring raken de andere lagen uit balans als ik een laag geen aandacht geef. Train ik niet dan zal dit effect hebben op bijvoorbeeld mijn mentale laag. Besteed ik geen aandacht aan mijn mentale laag dan zal het trainen meer moeizaam gaan. Raak ik emotioneel uit balans dan voel ik mij minder verbonden met de spirituele laag.
Nou zie ik het niet zo dat ze altijd perfect met elkaar in balans moeten zijn. Het is een speelveld waar je continu aan het bewegen bent. Het is nou eenmaal zo dat in een bepaalde periode sommige lagen meer aandacht en training vragen dan anderen. Uiteindelijk draait het voor mijzelf om gehele fitheid. Als ik dan naar fysiekheid kijk dan trainde ik vroeger vooral voor het ego. Ik wilde er goed uitzien, een buikje kon niet en mijn spieren moesten groter en groter worden. Op een niet geheel legale manier natuurlijk, anders kon je de rest niet bijhouden en werd je klein genoemd. Nu train ik nog steeds wel om er afgetraind uit te zien. Ik vind dat nog steeds belangrijk, maar het is minder dwingend dan vroeger. De onzekerheid zit er nog af toe, maar de shift is wel gemaakt naar trainen voor mijn algehele fitheid. En waar ik vroeger echt moest trainen van mijzelf en geen training over kon slaan zonder schuldgevoel. Daar ervaar ik nu dat ik beter kan aanvoelen wat er nodig is en kan ik een training overslaan zonder schuldgevoel. En dat… dat is heel fijn!
Aho 💚🐺