Ik mag landen in de stilte en ik mag landen in mijzelf. De grote leegte belichamen. Er één mee worden. Sowieso het idee om mij één met alles te voelen geeft mij een mysterieus gevoel. Het voelt ook heel dankbaar. Ik voel mij overigens de laatste periode sowieso meer dankbaar. Zelfs als ik op dagen zoals deze mijzelf even niet zo fijn voel. Er ontstaat ook zoveel.
Daarin merk ik ook steeds meer mijn eigen bullshit op. Zoals continu mijn telefoon willen pakken en mijzelf zorgen blijven maken over de toekomst. Ik word er de laatste dagen schijtziek van. Even heerlijk puur gezegd. Alsof ik het allemaal ineens extra opmerk. Mijn eigen verslavingen, verdovingen en controle stukken komen daarin omhoog. Ik word uitgenodigd om in een volgende laag te stappen en meer en meer in overgave te gaan staan. Mee te gaan flowen.
Dit gaat gepaard met enthousiasme. Ik heb zoveel creativiteit en ideeën de laatste periode, maar er mag ook focus ontstaan. Wat wel en wat niet? En dat is ook meer aan het ontstaan. Balans brengen en meeflowen in deze transitie waar ik nu middenin zit. Ik begin ook steeds meer aan self-care te doen. Echt te gaan voelen wat ik nodig heb. En dat vervolgens ook echt te gaan doen. De transformatie naar binnen en naar self-care maken. Wat heb ik nu nodig? Waar word ik nu blij van? Meer vragen aan mijn systeem stellen. In plaats van maar rennen en weer doorgaan.
Dat prestatiegericht zijn. Ik begin steeds meer te ontdekken dat het voor mij niet zo werkt. Ik kan in een zeer korte tijd veel output leveren en keihard werken, maar het maakt mij niet gelukkig als het niet vanuit passie en verlangen gaat. En het maakt mij niet ook niet gelukkig als ik er geen waardering voor krijg. En dat begint natuurlijk met zelfwaardering. Vanbinnen de liefde voor mijzelf gaan voelen. Niet meer onnodig output leveren, omdat dit een gevoel van “ik word gezien” geeft. Alleen is dat vaak van korte duur. Van high naar high. Zoals een junkie die van shot naar shot leeft. Dat gevoel heb ik soms. Van paycheck naar paycheck. Van bericht naar bericht. Het vult tijdelijk een bepaalde leegte.
En dat hoeft van mij niet meer. Ik verlang naar het oké zijn met de leegte. En dan niet met luiheid, maar wel met het niet-doen. Gaan creëren vanuit die leegte, waaruit de creatieve flow ontstaat. Zoals ook bij Thuiskomen. Daar flowt het. Daar gaat alles vanzelf. Dan is het de bedoeling. Dus gaan creëren vanuit flow en niet vanuit het “moeten”. Geduld hebben en leren belichamen.
Wachten op de uitnodiging, want dat hoort bij mijn energietype. Als ik uitgenodigd word dan sta ik volledig in mijn kracht en ben ik op mijn best. Als ik niet wacht op de uitnodiging en bijvoorbeeld ongevraagd advies geef dan wordt het al snel als betweterig gezien.
En vervolgens vertrouwen en geloven dat mijn rol hier op aarde niet is om keihard te werken, zoals een groot gedeelte van de bevolking (nog) doet, maar juist op eigen authentieke wijze aanwezig te zijn in het veld en in de energie. Bijdragen vanuit mijn eigen authentieke ik-kracht op het juist moment. En in de tussentijd lekker blijven doen waar ik gelukkig van word en wat mij vreugde geeft.
Volgens mij is dat één van de mooiste dingen die je kan doen en aan anderen mee kan geven.
Ik wens jullie een hele fijne week! Aho <3