Mijn eigen initiaties en pad
Mijn persoonlijke pad van afgescheidenheid naar afstemming en belichaming
Soms lijkt het alsof het leven ons breekt. Maar wat het in werkelijkheid doet, is openbreken. Niet om ons kapot te maken, maar om ons te herinneren aan wie we zijn. Dat is mijn reis. Een reis van donkerte naar Licht. Van overleven naar leven. Dit is wat ik belichaam en wat ik overbreng.
Terug naar een verbinding met het leven
Jarenlang leefde ik afgesneden van mijzelf. Van mijn gevoel. Van de Bron.
Op het oog functioneerde ik misschien, maar vanbinnen was het leeg. Of eigenlijk: vol. Vol onrust. Vol verlangen dat nergens heen kon. Vol patronen die me gevangen hielden.
Verslaving werd mijn toevluchtsoord. Het bood me een uitweg, een kort moment van stilte in de storm. Maar de leegte erna werd steeds groter. Ik verloor mijzelf, stukje bij beetje. En toch… ergens diep vanbinnen brandde iets kleins. Een vlammetje. Een weten. Dat dit niet alles was. Dat ik bedoeld was voor iets anders. Iets groters. Iets liefdevollers.
Op mijn 28ste brak het open. Niet ineens, maar in lagen.
Een diepe innerlijke stem begon zich te roeren. Zacht, maar standvastig. En ik luisterde. Voorzichtig eerst. Toen met meer overtuiging.
Ik begon sessies te ontvangen. Diep innerlijk werk. Niet één keer, maar minimaal 200 sessies. Ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt.. Lagen van pijn kwamen omhoog. Trauma’s, oude wonden, delen van mij die ik vergeten was.
Ik keek ze aan. Keer op keer. Niet om ze te fixen. Maar om ze te zien. Te omarmen. Te integreren. Steeds ging ik dieper in het proces.
Mijn boek “Het had zomaar anders kunnen aflopen” is een ode aan dat proces. Aan de diepte, de donkerte, het afgescheiden zijn. En aan de kracht die juist daar geboren wordt. Want dat is wat er gebeurde: ik werd wakker. In mijzelf. In het leven. In mijn ziel.
Maar daar stopte het niet. Want ergens voelde ik: dit is nog maar het begin. Laag voor laag begon er iets nieuws te ontstaan.
Een verschuiving van focus, van aandacht.
Na jaren van schaduwwerk begon iets anders zich aan te dienen. Niet als doel, maar als uitnodiging. Niet als iets wat ik moest bereiken, maar als iets wat ik mocht belichamen. Een zachte, maar heldere roep: “Verleg je focus. Je hoeft niet langer te graven in het donker. Bouw nu aan het Licht en stap in je ware rol. Dat is wat je echt te doen hebt.”
Een innerlijk weten dat het tijd is voor een ander (vernieuwd en verruimend) bewustzijn. Voor een andere manier van leven. Niet door pijn te vermijden, maar door het Licht de leiding te geven. Door vreugde niet langer uit te stellen. Door bliss, vrijheid en liefde niet langer als eindstation te zien, maar als het vertrekpunt. Ik begon me te herinneren wie ik werkelijk ben. En dat herinneren veranderde alles.
Mijn werk veranderde. Mijn energie veranderde. Mijn leven veranderde. Niet omdat ik alles wist, maar omdat ik me overgaf. Aan het Licht. Aan God. Aan de weg die zich alleen toont als je durft te vertrouwen, een weg in overgave.
In verbinding met het zichtbare en onzichtbare veld
Guidance is geen methode. Geen antwoord. Geen doel.
Het is een levend veld wat met ons communiceert. Een uitnodiging tot afstemming. Het is een beweging die je herinnert aan wat je allang weet. Aan de richting die zachtjes in jou fluistert. Aan het licht dat je misschien al te lang hebt weggehouden.
Het is geen zoektocht meer. Geen strijd met jezelf. Het is helder worden. Thuiskomen. In je lichaam. In je weten. In het leven zoals het nu is.
Dat is wat ik nu doe.
Dat is wat ik belichaam.
Dat is wat ik deel.
In elke afstemming. In elke sessie.
In de eenvoud van stilte. In de precisie van woorden.
In alles wat ik aanbied, stroomt deze bedding van Guidance mee.
En misschien sta jij daar ook.. Op dat kantelpunt.
Tussen verwarring en richting.
Tussen wachten en kiezen.
Tussen het oude verhaal en jouw innerlijke waarheid.
Tussen vasthouden en durven luisteren.
Tussen ruis en helderheid.
Dan nodig ik je uit.
Niet om mij te volgen, maar om jouw eigen richting te ontmoeten.
Om te luisteren naar de stem in jou die wéét. Om je licht aan te zetten.
Om te bewegen, te openen, en te gaan leven vanuit Guidance en afstemming.
De grond onder Guidance
Guidance is voor mij geen verzameling technieken of spiritueel stappenplan. Het is een levend veld van afstemming, een trilling van waarheid. Een ruimte waarin je niet gestuurd wordt, maar uitgenodigd. Om te luisteren. Om te herinneren. Om te gaan staan in wie je in wezen bent.
Op mijn pad heb ik me diep verbonden met een aantal energieën die mijn werk als richtingaanwijzer voeden. Deze krachten bieden mij Guidance en hebben mij geïnitieerd.
De energie van Yeshua bijvoorbeeld, niet als religieus beeld, maar als belichaming van het Licht. Zijn bewustzijn laat me steeds weer voelen dat liefde geen emotie is, maar een staat van zijn. Hij herinnert me eraan dat ware begeleiding alleen ontstaat vanuit eerlijkheid en afstemming. Vanuit liefde die niets hoeft op te lossen, maar alles durft te zien en doorlicht.
De energie van Amun-Ra leeft in mij als het licht dat zowel zichtbaar als onzichtbaar is. Het vermogen om met het onzichtbare te werken, met het veld achter de woorden, met de creatiekracht die ontstaat wanneer je afstemt op waarheid. Zijn trilling is verbonden met schepping, met het spreken van zuivere intenties, met het brengen van licht in alles wat nog verborgen ligt. Amun-Ra herinnert me eraan dat alles één is, dat het Goddelijke zich juist in het menselijke toont, wanneer we bereid zijn te luisteren.
De ervaring van non-dualiteit bracht daar een diepere rust in. Het inzicht dat er in wezen geen ‘ik’ tegenover ‘de ander’ bestaat. Geen scheiding tussen licht en donker, tussen zoeken en vinden. Alles is deel van één geheel, en dat geheel beweegt voortdurend. Wanneer ik met iemand werk, werk ik dus niet vóór iemand, maar mét iemand. Wat ik zie in jou, leeft ook in mij. Wat zich opent in jouw veld, opent iets in het mijne. Vanuit die gelijkwaardigheid ontstaat ruimte voor echte begeleiding.
Wat al deze lagen verbindt is mijn energie als Projector. Een energietype binnen Human Design dat niet is gebouwd om te duwen, maar om te zien. Projectors zijn van nature gericht op helderheid, op precisie, op het herkennen van potentie en richting. We bewegen niet massaal, maar doelgericht. In mijn werk betekent dat: geen lange processen of omwegen, maar direct naar de kern. Zoals een pijl zijn doel niet zoekt, maar gewoon weet waar hij naartoe moet. Mensen ervaren mijn energie vaak precies zo: scherp, open, uitnodigend en tegelijk transformerend.
Alles wat ik ben en heb doorleefd komt samen in het veld dat ik Guidance noem. Het is geen oplossing, geen eindpunt, want voor mij is het leven één grote reis en gaat het ook na dit leven door. Het is een bedding waarin jouw waarheid zich kan laten zien. Een veld waarin het niet gaat om meer doen, maar om bewegen vanuit afstemming. Waarin de mist optrekt, je innerlijk kompas zich roert en je voelt: dit is mijn pad.
Mijn grootste transformatie tot nu toe: Zo bevrijdde ik mezelf
Ik leerde loslaten wat mij niet langer diende, helen op diepere lagen en mijzelf steeds verder openen voor het licht dat altijd al in mij aanwezig was. Egypte was daarin een krachtige katalysator. Een land waar niets aan de oppervlakte blijft, waar oude wijsheid en de energie van transformatie voelbaar aanwezig zijn. Tijdens mijn reis daar werd ik geïnitieerd in het licht van Amun-Ra, het zichtbare én het onzichtbare licht. Die ervaring bracht een diepe verschuiving teweeg. Niet tijdelijk, maar blijvend. Het was geen moment, maar een ankerpunt. Sindsdien werk ik met dit licht.
In deze podcast deel ik hoe ik, met vallen en opstaan, steeds dichter bij mijn essentie kom. Hoe ik mezelf bevrijdde van oude overtuigingen en ballast, en hoe deze reis van binnenuit mij gevormd heeft tot wie ik nu ben. Alles wat ik in mijn eigen proces ben tegengekomen, weerspiegelt zich in de manier waarop ik nu Guidance geef.
