Het is een tijd van loslaten, zodat er een nieuwe wind kan waaien.
De maand januari gooit mij de diepe wateren van overgave in. Er is vernieuwing aan het ontstaan en ik voel dat ik daarin mag meebewegen. En dat is spannend…
Ineens gebeurde het deze maand… ik voelde dat ik verbindingen uit het verleden mocht omarmen en loslaten. Relaties, waar nog onzuiverheden in zitten, kwamen ineens omhoog. Zodat ik het goed kon afronden. Het ego zou het uit de weg gaan, maar liefde besloot ermee te verbinden.
Wat er vervolgens gebeurde is dat er “botsingen” ontstonden met mensen die dichtbij staan. Ik besloot dit aan te gaan, omdat ik “botsingen” niet zomaar zie als een botsing, maar als uitnodiging om te onderzoeken wat er in de diepere lagen speelt. Vaak zit daar dan een disbalans, waardoor er een “botsing” ontstaat, zodat dit geheeld kan worden.
Ik ben dat aangegaan, wetende dat het mij uitnodigt, om vanuit liefde te bewegen en groei in de relaties te stimuleren…
Wat er daarna gebeurde is dat er mensen begonnen te verdwijnen. Natuurlijk niet zomaar verdwijnen, maar relaties eindigden. Een man stopte met een traject, omdat hij noodgedwongen een ander pad moest volgen.
Richard besloot te stoppen met zijn werk voor en met mij, omdat hij helemaal op en voor zichzelf gaat staan. Waar ik super blij om ben voor hem, omdat ik het hem zo gun. Maar het duwde mij nog verder in gevoelens van sterfte en rouw. Richard heeft het afgelopen jaar met hart en ziel bijgedragen aan al mijn content, de podcast en het neerzetten van de Hemel op Aarde community. Met pijn en liefde mocht ik hem loslaten…
Vervolgens kreeg ik van Nikita te horen, een ander teamlid, dat ze ook besloot te stoppen en volledig op en voor zichzelf wilde gaan staan.
Oke… Er mag dus blijkbaar ook op het gebied van mijn missie de wereld inzetten, een nieuwe energie ontstaan. Ik weet dat ik mij daar dan aan mag overgeven.
Inmiddels staat er al een nieuw team klaar met Jimmy, Nick en Anne Floor. De plekken werden gelijk opgevuld door het universum, waarvoor mijn dank.
Alleen… loslaten… sterfte.. en rouw… ik voel het diep in mijn lijf. Het afscheid nemen van het oude. Het welkom heten van het nieuwe, wat dat ook moge zijn.
Ik voel de spanning van het avontuur wat teasend om de hoek ligt te wachten. En tegelijkertijd voel ik de rouw van alles wat het ego ervaart als verlies.
Het is winter. Niet alleen het seizoen, maar ook in mijn binnenwereld. Het heeft een bepaalde schoonheid, maar ook ervaart het ego dat het bang is om nog meer te verliezen. Kan het zichzelf soms onveilig voelen. Terwijl mijn Ziel sprongen van geluk maakt, omdat het weet dat Liefde ruimte aan het creëren is voor het nieuwe.
Wat dat ook moge zijn 
Ik schrijf dit, omdat ik het gevoel heb dat meer mensen dat op dit moment ervaren.